یک اتاقی کوچک و یک چوب دار لعنتی
مانده‌ام در فکر خویش و روزگار لعنتی
چون شکار زخمی‌ام در بَین مرگ و زنده‌گی
همچنان در انتظارم لاشخوار لعنتی
ارتباط این دو را فهمیده‌ام حالا که چیست
ارتباط مرگ را با میز کار لعنتی
مرگ با من از ازل دارد قرار گفتگو
عاقبت تن می‌دهم با این قرار لعنتی
خار در چشمم خلید و خار در کنج دلم
چار سویم بسته سیم خاردار لعنتی
خسته‌ام از ازدحام کوچه‌های ناصبور
خسته‌ام از دار و گیر و گیر و دار لعنتی
حیدر ندا
Read More
اندوه من این است که در عصر حواشی
یک لحظه به فکر ِ من ِ بیچاره نباشی
دریاچه ی قم باشی و بر زخم دل من
از شوری خود بر دلم هربار بپاشی
یک منبع عالِم خبر آورد که یک عمر
تو عامل هرگونه غم و درد و خراشی
از دست تو رنجور شد آبادی عاشق
ای وای به حال دل معشوقه ی ناشی
حاشا که دهاتیست دل نازک و تنهام
امروز که دل بست به تو بچه ی کاشی
از منظر من عشق دلیل است به عالَم
در نزد تو هم باز چه کشکی و چه آشی
سنگین شده در سینه ی من قلب رئوفم
از دست تو ای کارگر سنگ تراشی
سجاد صادقی
Read More
دیوانگی کردیم عاشق ها همینند!
دیوانه ها عاشق ترین های زمینند!
ناگفته بوسیدی مرا در عین پاکی
ای جان،مراقب باش بعضی ها نبینند
حس میکنم وقتی کنارم ایستادی
چشمان نامحرم ترین ها در کمینند
لبهای رژگون را بپوشان تا مبادا
این غنچه ی خوشرنگ وخوشبورا بچینند
چشمان تو آیات شیطانند و آگاه
ایمان به کفر آوردم ازبس نازنینند
دستان تو زیباترین مضمون عشقند
دستان تو با هر چه زیبایی عجینند
بانو خدا از من نگاهت را نگیرد
این واژه ها فصل الخطاب آخرینند
مجتبی سپید
Read More
تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد
غزل و عاطفه و روح هنرمندش را
از رقیبان کمین کرده عقب می ماند
هر که تبلیغ کند خوبی ِ دلبندش را
مثل آن خواب بعید است ببیند دیگر
هر که تعریف کند خواب خوشایندش را
مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد
مادرم تاب ندارد غم فرزندش را
عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو
به تو اصرار نکرده است فرآیندش را
قلب ِ من موقع اهدا به تو ایراد نداشت
مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را
حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید
بفرستند رفیقان به تو این بندش را :
«منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را »
کاظم بهمنی
Read More
گیرم که مضطرب شده ای، غم گرفته‌ای
دست مرا چه خوب ، که محکم گرفته‌ای
به به چه گونه های تر ِ دلبرانه‌ای
گلبرگ های قرمز شبنم گرفته‌ای
در “های وهوی” مجلس شادانه دیدمت
کز کرده ای و نوحه ی نو دم گرفته‌ای
عید آمد و لباس سیاهت عوض نشد
نوروز هم عزای محرم گرفته‌ای
چرخی بزن زمین و زمان زیر و رو شود
شعری بخوان، دوباره که ماتم گرفته‌ای
از بس برای خاطر تو گل خریده ام
حساسیت به میخک و مریم گرفته‌ای
عشق تو هیچ وقت نرفته است از سرم
با اینکه سالهاست به هیچم گرفته‌ای
گاهی اگر که عشق ترا دست کم گرفت
تقصیر توست دست مرا کم گرفته‌ای
آرش شفاعی
Read More